بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / دختری 33 ساله و اجتماعی هستم. با این که تحصیلات دانشگاهی و شغل خوبی دارم، خواستگار چندانی ندارم تمام آقایان به من به دیده احترام نگاه می کنند ولی هنوز موفق نشدم ازدواج کنم.
پاسخ مشاور

با سلام، با توجه به متن پیامک تان به نظر می رسد که با وجود ویژگی های مطلوب از نظر خودتان، موفق به ازدواج نشده اید و حال در جست و جوی راه حلی می گردید.
نقاط قوت تان را شناسایی و تقویت کنید
از میان ویژگی های یک همسر خوب، به 3مورد اشاره کردید. به غیر از آن ها چه مواردی را می توانید در فهرست همسر ایده آل قرار دهید؟ برای تکمیل این فهرست می توانید از دوستان و اطرافیان تان نیز کمک بگیرید. پس از این که فهرست تان تقریبا کامل شد، آن را به تعداد دوستان تان (حداکثر ده نفر) تکثیر کنید تا آن ها شما را براساس آن ویژگی ها ارزیابی کنند یعنی مقابل هر ویژگی، نمره ای را که شما در آن مورد می گیرید، قید کنند. آنگاه معدل هر مورد را محاسبه کنید و با نسخه ای که خودتان را مورد ارزیابی قرار داده اید، مقایسه کنید. حال می توانید دقیقا کشف کنید که لازم است در چه مواردی در رفتارتان تغییر ایجاد کنید تا به گزینه ای مطلوب تر برای ازدواج، نزدیک شوید؛ برای مثال: برای اجتماعی بودن، نمره ای که خودتان در ارزیابی ثبت کرده اید، 18 بوده، اما دوستان تان به طور میانگین نمره شما را در این صفت معادل 15 ارزیابی کرده اند. پس متوجه می شوید که نیاز است در این زمینه تدبیری بیندیشید؛ مثلا: در جمع های اجتماعی بیشتری شرکت کنید.
دافعه هایتان را شناسایی و رفع کنید
این که مطرح کردید، مردان شما را صرفا به دیده احترام می نگرند، به نظرتان چه چیزی باعث می شود که آن ها در ارتباط با شما چنین باشند؟ کدام ویژگی های تان ممکن است این دافعه را ایجاد کند که مردان کمتر شما را به عنوان یک گزینه برای ازدواج در نظر آورند؟ مسلما به غیر از سن تان، موارد دیگری نیز وجود دارد. آن ها را یادداشت و در راستای بهبود و اصلاح آن ها تلاش کنید.
حریم اجتماعی مطلوبی را حفظ کنید
بسیاری از خانم ها فکر می کنند که با بیشتر نزدیک شدن و برآورده ساختن هرچه بهتر و بیشتر خواسته های یک مرد، می توانند او را به ازدواج متمایل کنند اما تجربه ثابت کرده که تنها راهی که برای واداشتن یک مرد به ازدواج وجود دارد، بیش از حد نزدیک نشدن و به راحتی تن به خواسته های وی ندادن است. بر اساس یک قاعده کلی، ازدواج برای مردان اهمیت کمتری در مقایسه با زنان دارد چرا که ازدواج برای بسیاری از مردان قید و بند و به تبع آن کاهش آزادی تلقی می شود. پس چه می شود که یک مرد تن به ازدواج می دهد؟ تنها در صورتی که نیاز هایش برآورده نشود یعنی نیاز های عاطفی و ... ولی اگر در ارتباط با خانم ها برآورده شود دیگر برای محدود کردن آزادی خویش و قرار گرفتن زیر بار مسئولیت های ازدواج دلیلی نمی بیند